Çocukluğumun en sevilen sanatçısı Barış Manço'ydu. Yumuşacık bir ses, şimdiye kadar yapılmış ve hala benzerleri olsa da yeri dolmayan harika bir çocuk programı ve her haliyle çocuk sevgisi dolup taşan bir sanatçı varken diğerlerinin sönük kalması normal değil mi? Öldüğünde benimle birlikte günlerce ağlayan birçok çocuk bunun kanıtı değil mi?
Dün televizyonda birinin onun taklidini yaptığını gördüm. Öyle canlıymış gibi sahnede görünce içim cızzzz etti... Tekrar mutlu bir çocuk gibi hissettim... Bir yandan da gözlerim hemen sulandı, tutamadım kendimi...
Çok özlemişim, görünce anladım... Mekanın cennet olsun...
8 kişi üşenmeyip içini döktü:
Ay evet ya insan bir garip oluyor, onunla büyüdük resmen :(
Dimi, "ben de programına katılcaaaam" diye annemlere az mı ağladım...
Ahh Barış Manço sevilmezmiii.Kol Düğmeleri,Can Bedenden Çıkmayınca,Gesi bağları ve diğerleri..Geçen gün cd sini koyup dinledim..O ses,o yorum..O tat..Bir varmış bir yokmuş insanlar..Eserleriyle yaşıyolar.sevgiler canımm:)
bende özledim gerçekten, erken kaybettik onu, hele o 7'den 70'e programında bayılırdım ya hareketlerine, çocuklarla konuşmasındaki sıcaklığa, içtenliğe,daha samimi biri olamaz bu çocuklarla iletişim konusunda tv'de.
modadan ne zaman gecsem ıcım kıpır kıpır oluoo:(
Ebruli, ben de Mançoloji CDsi almıştım ama taşınırken kaybolanlardan biri de o oldu... Gerçekten de kaç sene oldu öleli, hala insanlar onun adını ya da şarkısını duyduklarında yüzlerinde hep özlemiş-hüzünlü bir ifade oluyor...Dediğin gibi eserleriyle ve bizde bıraktığı hatıralarla yaşıyor...
Cecilia, bir öğretmen olarak diyebilirim ki çocuklarla iletişimi o kadar güzel olan çok çok az insan gördüm. Çünkü çocuk senin ne dediğinle değerlendirmiyor seni. Sana bakıyor ve içinde ne var, niyetin ne anlayıp sana ona göre davranıyor...
Özge, İstanbul'da yaşamadığım için Moda'yı maalesef hiç görme şansım olmadı ama adı geçtiğinde "Moda"="Barış Manço" benim için de...
Yorum Gönder