Martılar...

Bugün taktık kasklarımızı, atladık motorumuza, yaşadığımız şehrin etrafındaki güzelliklerde gezdik... Fotoğraf makinemizi evde unuttuğum için cep telefonuyla resim çekebildim. Yarın bilgisayarıma aktarabilirsem (ve tabii düzenleme gerekecek cep telefonundan olduğundan...) yayınlayacağım. Öyle güzel yerler vardı ki, içimdeki mutluluğun taştığını, yaşadığım özgürlüğün ciğerlerimi patlatacağını sandım :) Öyle manzaralar vardı ki "Keşke daha iyi bir fotoğraf makinesi alsaydım kendime!" diye düşündüm durdum. Ve iyi bir tane bulmak için araştırmaya başladım.

Bu şehirden ayrılmamız gerektiğinde, doğasını çok özleyeceğim galiba. Tam bir dağ havası soluyoruz burada, tertemiz ve insanı dinçleştiriyor. Ve o dağlar her mevsimde hatta her yeni günde ayrı manzaralar sunuyor...


Ve her ne kadar sözleri hüzünlü olsa da bana hep İstanbul'da vapura bindiğimde hissettiğim mutluluğu, özlediğin bir ana kavuşma ve özgürlük hissini hatırlattığı için çok sevdiğim şu şarkı aklımın arka planında çaldı durdu... İlk dinlediğimde hiç hoşlanmadığım Enbe Orkestrası'ndan Martılar şarkısı...